عقد عهدی و تملیکی
عقود به اعتبار اثر خود به عهدی و تملیکی تقسیم می شوند. عقد عهدی تولید کننده تعهد برای یکی یا هردو طرف قرارداد است، عقد تملیکی، مالکیت را به همراه دارد
امتیاز:

|
تعداد بازدید: 2554
عقد عهدی و تملیکی:
عقود را به لحاظ "اثر حقوقی عقد" به عهدی و تملیکی تقسیم می کنند.
عقد عهدی
عقد عهدی عقدی است که اثر آن ایجاد، انتقال یا سقوط تعهد باشد.
اگر تعهد برای متعاقدین ایجاد شود به آن دو تعهدی یا تعاهدی گویند (مانند قولنامه)
اگر تعهد برای یکی از متعاقدین ایجاد شود به آن عقد، یک تعهدی گویند (مانند تهد به عدم فروش)
عقد تملیکی
عقد تملیکی عقدی است که به موجب آن مالی از ملکیت یک شخص به شخص دیگر درآید که ممکن است معوض باشد مانند بیع ی مجانی باشد مانند هبه و همچنین تملیک عین باشد (بیع) یا منافع (اجاره)
آثار تمییز عقد به تملیکی و عهدی عبارت است از:
1- بطلان عقد تملیکی که عوض آن عین معین است در صورت فقدان مورد معامله در حین انعقاد عقد.
"اگر در بیع عین معین معلوم شود که مبیع وجود نداشته، بیع باطل است."
2- عقد تملیکی، اصولا موجد حق عینی است به این معنی که منتقل الیه (کسی که مال به انتقال داده شده) از حق تعقیب و تقدم برخور دار است.